first kill..

Hope zat tot top tot teen onder het bloed en had een bebloede mes vast,op de grond lag een lijk het was een student van deze school. Hope pakte een foto uit zijn zak en liet hem vallen op het lijk.'' mijn eerste moord'' hij grinnekte en veegde met zijn hand een paar bloed spetters van zijn gezicht af, hij zuchte en ging zitten tegen de muur,''ik heb suiker nodig'' hij lachte kort, na een tijdje stond hij op en keek voor de laatste keer naar het lijk'' see you in heaven mayby'' en liep weg. Hij liep door de gangen met een pistool in zijn handen voor het geval er nog iemand was. Hope maakte een raampje kapot en sprong eruit en belande netjes op zijn voeten. Hij keek omzich heen of er iemand was '' makkelijker dan ik dacht'' fluisterde hij terwijl hij door zijn haar ging met zijn hand, opeens hoorde hij iets in de sruiken '' wie is daar..'' zei hij, geen antwoord. Hope keek geiriteerd naar de struiken'' wie is daar !'' zei hij harder. er kwam een kat uit de bosjes, Hope zuchte van opluchting en liep naar het katje '' Hallo daar wat doe jij hier??'' zei hij terwijl Hope hem aaide. Het katje vond het lekker en likte Hope's hand.



-flut ik denk dat ik er nog moet in komen XD-

Elena had de jongen van de supermarkt de school zien inlopen en keek toe hoe hij een jongen vermoorde. Ze zei dit niet graag, maar ze had gelijk gehad dat hij ooit eens een moord zou plegen. Ze ijsbeerde over de straat voor het choolgebouw en vroeg zich af waarom zo'n jongen een moord zou plegen. Dat kind was nog niet eens volwassen! Met een ruk draaide ze haar hoofd naar het schoolgebouw toen ze glas hoorde breken. Toen ze zag dat de jongen naar buiten wilde klimmen verstopte ze zich snel in de struiken en volgde elke beweging die de jongen maakte. Ineens voelde ze iets zachts langs haar been strijken en zonder geluid te maken keek ze recht in de gele ogen van een kat. "Ksst, ga weg," fluisterde ze zachtjes tegen de kat. ''wie is daar..'' Elena hield haar lippen stijf op elkaar en duwde het katje de struiken uit. '' Hallo daar wat doe jij hier??'' Terwijl de jongen met het katje bezg was kwam Elena zo stil mogelijk uit de struiken en ging achter de jongen staan. "Dat kan ik ook wel aan jou vragen." Haar stem klonk helder door de verlaten straat en een paar vogels vlogen geschrokken op. "Waarom begin je met moorden?" Je kon de spijt in haar stem duidelijk horen terwijl haar ogen hard en kil waren. Ze bleef de jongen strak aankijken alsof het haar niet veel kon schelen wat hij gedaan had, maar toch ging een een zucht van spijt dor haar heen. Ze had gehoopt dat de jongen zich zou herpakken, maar daar het ze haar blijkbaar in vergist.

"Dat kan ik ook wel aan jou vragen." Hope draaide zich razendsnel om met het katje tegen zijn buik gedrukt, hij pakte snel zijn pistool en richte het op het meisje,'' eeh.. jij van de supermarkt'' hij keek haar verbaasd aan."Waarom begin je met moorden?" zei ze, Hope schrok ''heb je me zien mo....''

Na dat gaat lekker zeg de eerste keer, dacht hij. Zijn gezicht vertrok naar weer zijn oude staat, geen enkele emotie op zijn gezicht aftelezen. Hope haar aan waarom zou ik jouw dat vertellen'' zei hij terwijl hij nog wat bloed spetters af veegde ,'' als ik jouw was zou ik niet met iemand anders zijn zaken mee bemoeien'' zei hij met een geirireed gezicht, Hope hand ging naar beneden en zuchte'' mijn taak was om deze jonge te vermoorden niet jouw dus ik moet maar is gaan'' zei hij, hij deed zijn pistool weer trug in zijn broek en liep weg '' vijne dag nog'' zei Hope

''mijn taak was om deze jonge te vermoorden niet jouw dus ik moet maar is gaan'' Hij was dus een huurmoordenaar geworden. Elena maakte de spieren van haar polsen los, rende naar de jongen toe en draaide zijn arm achter zijn rug. Ze ademde in zijn nek terwijl ze haar pistool tegen zijn slaap duwde. "Je gaat er niet vandoor zonder uitleg. Normaal zou ik je mee moeten nemen, maar jou wil ik nog een kans geven." Ze siste de woorden in zijn oor en haalde haar pistool langzaam van zijn slaap af. "Ik heb een reputatie van hier tot in tokio, dus ik zou maar geen geintje proberen uit te halen." Voorzichtig liet ze hem los en deed een stap naar achter. "Wat is je naam?" Haar stem klonk rustig terwijl haar ogen strak op de jongen voor haar gericht hield. Als ze zijn naam kende kon ze zijn dossier aanvragen en kijken waarom hij op vieftien jarige leeftijd al begint te moorden.

[flut en kort ]

Hope keek verbaasd naar het meisje die opeens zijn arm pakte en een pistool tegen zijn slaap zette, "Je gaat er niet vandoor zonder uitleg zei ze in Hope's oor .Lanzaam haalde ze het pistool weg' Ik heb een reputatie van hier tot in tokio, dus ik zou maar geen geintje proberen uit te halen." Hope draaide zich om en keek zonder enige emotie naar haar en wreef met zijn hand door zijn haar''Na ja wat heb ik te verliezen, is kijken'' Hopetelde op zijn vingers''Mijn vader heeft ons in de steek gelaten, mijn moeder het zelfde, ik heb gezien hoe mijn zusje vermoord werd'' zei hij nogsteeds met geen emotie'' en nu probeer ik de moordenaar te vinden en tedoden, en voor het geld wat ik krijg voor het doden daar leef ik van'' zei hij dit keer met en grijns op zijn gezicht'' nog vragen?'' zei hij half omgedraait. '' Hope Strike, jammer voor jouw staat er in mijn dorrier dat ik vermoord'' zei hij

Elena luisterde rustig naar wat de jongen te vertellen had en ze kneep haar ogen tot spleetjes toen ze zijn naam hoorde. "Hope." Elena het ooit zijn dossier vastgehad, niet wetend dat hij ooit een moordenaar zou worden. Even keek ze verslagen naar de grond, ze wist wie zijn zusje vermoord had. "Ik weet wie jou zusje vermoord heeft," zei ze enkel en een enkele traan liep over haar wang. Ze wist niet dat haar beste vriend op het slecht pad was gegaan. Tot ze het dossier in haar handen kreeg dat het iemand met groene ogen was. Hoe ze aan die informatie gekomen waren wist ze niet, maar ze kende maar een iemand met helder groene ogen die hier in de buurt was en dat was Ace Wright. Ze veegde de tranen van haar wangen en keek Hope met een emotieloze blik aan. "Als je nu stopt met moorden en me een beschrijving van de dader geeft, hoef ik je niet te arresteren en ga ik achter de dader aan. Ze beet even op haar bodemlip bij de gedachte dat ze haar beste vriend moest arresteren. Ze keek in Hope's ogen en wachte zijn reactie op de mededeling af.

Hope keek met grote ogen naar het meisje'' jij weet wie..'' vroeg Hope zacht, Hope keek naar de traan wie over haar wang liep. Hope raar naar haar en zei'' waarom huil je, je kent mijn zusje nog geen eens'' het meisje veegde haar tranen weg''Als je nu stopt met moorden en me een beschrijving van de dader geeft, hoef ik je niet te arresteren en ga ik achter de dader aan'' Hope keek even naar zijn bebloede vest en weer trug ''ik hoef geen hulp'' zei Hope met een geiriteerd'' ik heb eerder gezegd bemoei je niet met andermans zaken'' zei Hope kwaad, Hope pakte zijn pistool weer uit zijn zak ''ik ken je nog geen eens dus laat me met rust'' Hope richte zijn pistool naar het meisje'' maar misschien kan je me met een ding helpen,'' Hope grijnste gemeen naar haar'' wie heeft mijn zusje vermoord'' Hope keek haar strak aan.



-sorry flut -

''ik hoef geen hulp'' Elena zuchtte toen hij deze woorde zei en negeerde de rest. "Ik weet wat je zei." Met een emotieloze blik keek ze recht in de loop van het pistool dat de jongen op haar richtte. '' maar misschien kan je me met een ding helpen... wie heeft mijn zusje vermoord.'' Ze richtte haar blik weer op Hope. "Als je het wilt weten, mijn naam is Elena Wright en nee ik ga je niet vertellen wie de moordenaar is." Ze zette een stap naar voren en sloeg het pistool uit Hope's hand. "Je moet niet proberen te dreigen, dat haalt toch niet uit." Met een kleine beweging dwong ze Hope de grond op en ging op zijn buik zitten. "De moordenaar ga je toch nooit te pakken krijgen. Hij is veel te snel voor je." Elena kek naar Hope's ogen en keek hem met ogen vol spijt aan. "Misschien moet ik je toch meenemen voordat je dingen doet waar je spijt van krijgt." Met haar vingertoppen veegde ze wat bloedspetters van zijn gezicht.

Ik weet wat je zei." zei ze en keek naar Hope's pistool,"Als je het wilt weten, mijn naam is Elena Wright en nee ik ga je niet vertellen wie de moordenaar is." Hope keek geiriteerd naar haar. Ze sloeg zijn pistool uit zijn handen''Je moet niet proberen te dreigen, dat haalt toch niet uit." zei ze terwijl ze me in een keer onderuithaalde. Hope keek verbaasd naar Elena die op zijn buik zat'' "De moordenaar ga je toch nooit te pakken krijgen. Hij is veel te snel voor je." Hope negeerde haar en keek weg''Misschien moet ik je toch meenemen voordat je dingen doet waar je spijt van krijgt." Hope keek geiriteerd op terwijl ze wat bloed spetters weg veegde met haar vingertop. Hope zag dat het haar speet maar trok daar niks van aan'' ik zeg dit voor de laatste keer, bemoei je er niet mee!'' Hope stote haar van zich af en met een razendsnele beweging pakte hij zijn pistool en sprong in een boom met, er kwam een traan over zijn wang. Maar veegde die gelijk weg''laat niet je emotie zien dat kan je dood betekenen'' zei Hope zacht



-sorry voor de flut post-

Elena keek naar de boom waar Hope in was geklommen. ''laat niet je emotie zien dat kan je dood betekenen'' hoorde ze hem zacht zeggen. Kalm ging ze tegen de boom zitten en sloot een tijdje haar ogen. Haar oren gespits om te luisteren of de jongen de boom uitkwamof niet. "Ik ben al lang naar de moordenaar opzoek en zal het niet toestaan dat je hem vermoord," Zei ze met haar ogen nog steeds gesloten. Ze hield nog altijd van Ace, of hij nu een moordenaar was of niet. Ze keek naar boven en zag de jongen tussen de bladeren door zitten. "Waarom klim je in een boom?" vroeg ze met de nadruk op boom. Hij kon toch niet aan haar ontsnappen. Tenzij hij beloofde niet achter Ace aan te gaan. Langzaam stond ze terug op en bleef de jongen aankijken. "Kom er nu gewoon uit!" Ze begon kwaad te worden, dat hoorde je aan haar stem. Bij de meeste moordenaars zouden er alarmbellen gaan rinkelen, maar omdat deze jongen nieuw was merkte hij waarschijnlijk niets op.

[nu staan we quitte xD]

-XD-
Hope keek haar aan"Ik ben al lang naar de moordenaar opzoek en zal het niet toestaan dat je hem vermoord,"zei ze, Hope keek haar strak aan ''"Waarom klim je in een boom?" Hope negeerde haar en keek naar het pistool dat hij in zijn hand had. hij zuchte en keeknaar het meisje en merkte dat ze kwaad was. "Kom er nu gewoon uit!" zei ze hard, Hope had hier hellemaal geen zin in, '' ik ga hem vinden en doden'' Keek Hope geiritteerd naar de hemel. Hope sprong uit de boom en kwam netjes op de grond terrecht zijn ogen gleden langs het plein en keek of er een uitgang te vinden was.'' je kent hem he,? je weet wie de dader is jullie waren ooit vrienden'' zei Hope terwijl hij nog steeds een uitgang probeerde te zoeken. Zijn ogn bleven haken bij een boom wie dichtbij een hek stond, maar hij moest eerst bedenken hoe hij dat zal gaan doen. Hij richte op elena's benen en haalde de trekker over om tijd te rekken, ze zou het vast ontwijken maar Hope had tenminste tijd om weg te rennen. Hope sprong weer in een boom en sprong over het hek heen. Met zijn blik keek hij haar aan en rende weg.



-XD sorry Hope is geen mietje maar wou gewoon weg van het plein, en weet flut-

'' ik ga hem vinden en doden'' Elena begon de hoop al op te geven dat ze Ace ooit nog levend terug zal zien. Ineens sprong Hope uit de boom en begon rond te kijken. '' je kent hem he,? je weet wie de dader is jullie waren ooit vrienden'' Zijn blik bleef op een boom hangen en voor Elena ook nog maar een kik kon geven begon hij richting haar benen te schieten. Het eerste schot had ze niet zijn aankomen, dus die ging los door haar scheenbeen heen. De rest kon ze nog net ontwijken en toen dat ze opkeek sprong de jongen al over de muur heen. "Oh nee, zo makkelijk kom je er niet van af," mompelde ze terwijl ze de achtervolging in zette. Met een goede sprong klom ze de boom in, zette haar handen op de muur en sprong er over. Wat verder zag ze de jongen lopen. Ze negeerde de pijn in haar been en begon achter de jongen aan te rennen. Omdat zij ouder was en waarschijnlijk een betere conditie had dan de jongen, had ze hem al snel ingehaald en liet hem struikelen. "Oeps, sorry," zei ze sarcastisch terwijl de jongen hard tegen de straatstenen sloeg. Ze pakte hem bij de polsen en sleurde hem terug mee naar de school, uit het zicht van eventuele voorbijgangers. "en nu ga je vertellen hoe je zo zeker weet dat de moordenaar van jou zusje hier in de buurt is," zei ze kalm terwijl ze rond een pols van de jongen een handboeie klikt en het uiteinde aan een regenpijp vast maakte.

Hope rende snel door de straat en keek achter om, het meisje kwam aangesnelt en liet hem struikelen."Oeps, sorry," Hope kwam keihard op de grond terrecht met zijn gezicht'''gghhr '' Ze pakte Hope bij zijn pols en sluurde hem mee''laat me los'!! riep Hope ze maakte hem vast met handboeien aan een regenpijp'' jij!,'' zei Hope neidig. "en nu ga je vertellen hoe je zo zeker weet dat de moordenaar van jou zusje hier in de buurt is," Hope keek de ander kant op'' ik ben hem op het spoor'' zei Hope kwaad, ''ik heb alle moorden onderzocht zonder dat de politie daar iets van wist, daarom vonden jullie ook bijna geen enkele spoor, misshien heb je gelijk, ik ben niet snel, maar wel slim'' Hope glimlachte gemeen, en keek geiriteerd naar de handboeien''laat me toch gaan joh, het was maar een nutteloos leven'' Hope keek naar de lucht '' en ik denk niet echt dat hij naar de hemel gaat denk je ook niet, ik heb gewoon nog een moordenaar uit de weg geruimt jullie moeten juist blij zijn'' grijnste Hope naar Elena.

''ik heb alle moorden onderzocht zonder dat de politie daar iets van wist, daarom vonden jullie ook bijna geen enkele spoor, misshien heb je gelijk, ik ben niet snel, maar wel slim'' Elena draaide met haar ogen. "En jij denkt nu zeker dat je slimmer bent dan die moordenaar?" Ze zei expres de naam niet, anders ging het nog moeilijk worden voor Ace. ''laat me toch gaan joh, het was maar een nutteloos leven en ik denk niet echt dat hij naar de hemel gaat denk je ook niet, ik heb gewoon nog een moordenaar uit de weg geruimt jullie moeten juist blij zijn'' Hij grijnsde naar haar en van frustratie gaf ze hem een klap in zijn gezicht. "Daar gaat het niet om, het gaat erom dat je een leven hebt genomen zonder dat je er rede toe had." Even aarzelde, maar antwoorde dan toch op een vraag die hij een tijdje geleden gesteld had. "En ja, ik ken de moordenaar van je zusje inderdaad. Hij was en blijft als een broer voor me. Hoe ben je eigenlijk achter gekomen waar hij is? Hij laat bijna nooit sporen achter." Dit wist ze omdat ze ooit eens een moord van hem had moeten oplossen waarvan de dader nooit gevonden is. Waarom ze wist dat het Ace was? Ze had een blondhaar gevonden en door de database laten gaan. Toen ze wist van wie het was had ze de informatie meteen verwijderd en gezegd dat het een haar van een hond was.

Elena gaf hem een klap in zijn gezicht en keek kwaad naar hem, Hope keek met een emotieloz blik naar de rode plek op zijn gezicht en wreef er over heen"Daar gaat het niet om, het gaat erom dat je een leven hebt genomen zonder dat je er rede toe had.'' zei ze boos''het is maar een leven'' zei hij weer met een emotieloze blik. Vroeger was Hope vol met leven en vond de hele mereld geweldig, maar nu is hij een emotieloze zak geworden,"En ja, ik ken de moordenaar van je zusje inderdaad. Hij was en blijft als een broer voor me. Hoe ben je eigenlijk achter gekomen waar hij is? Hij laat bijna nooit sporen achter.", zei ze, ''das voor jouw een vraag voor mijn een weet.Hope keek naar de lucht en zuchte ''eigenlijk doe ik dit alleen maar voor zijn zusje . Wraak daar leef ik nu nog voor, als ik mijn doel bereik zou ik niet weten waarom ik nog leef, mijn doel zouw dan volbracht zijn en mijn leven zouw dan nutteloos zijn'' zei Hope afwezig. '' ik zal mijn doel bereiken okal moet daar me duizende mensen doden, het zijn maar nutteloze levens'' zei Hope.

''eigenlijk doe ik dit alleen maar voor zijn zusje . Wraak daar leef ik nu nog voor, als ik mijn doel bereik zou ik niet weten waarom ik nog leef, mijn doel zouw dan volbracht zijn en mijn leven zouw dan nutteloos zijn. ik zal mijn doel bereiken okal moet daar me duizende mensen doden, het zijn maar nutteloze levens'' Hope klonk een beetje afwezig. elena hief haar hand terug op en sloeg terug op dezelfde wang. "Ik kan jou leven ook nutteloos vinden en zonder pardon een kogel door je hofd jagen!" Schreeuwde ze. Als er iets met Ace zou gebeuren zou ze ook wraak willen, maar niet ten koste van anderen. Ze ademde diep in en uit zodat ze terug kalm werd. "Zou je willen dat ik achter je aan kom als je hem vermoord?" Elena keek naar de rode plek, die langzaam blauw werd op Hope's wang. "Sorry voor je wang. Als mensen zo'n stomme dingen zeggen en niet op mijn vragen antwoorden schiet ik uit mijn vel." Ze glimlachte even. Ze was de jongste invastigator die er was en meteen ook de agressiefste. Ze liet zich langs de muur naast Hope naar beneden zakken en sloot haar ogen terwijl er terug een paar tranen over haar wangen lieten. Waarom stroomde de tranen altijd over haar wangen als er mensen over Ace begonnen? Elena stond terug recht en maakte een ratslag om haar gedachten te herzetten. Daarna maakte ze nog een salto en een flikflak voor ze terug voor Hope ging staan. "Wat ga je juist doen als je hem vind?" Haar stem was gedemt en je kon er een heel klein beetje pijn in horen als je goed kon luisteren.

[een beetje aan het expirimenteren met kleurtjes xD die vorige kleur kon je niet goed lezen]

Hope voelde weer aan zijn wang ''Zou je willen dat ik achter je aan kom als je hem vermoord?" zei ze kwaad, Hope keek nog steeds naar haar met een emotieloze blik. "Sorry voor je wang. Als mensen zo'n stomme dingen zeggen en niet op mijn vragen antwoorden schiet ik uit mijn vel. Hope zag hoe ze naar beneden zakte en een traan over haar gezicht liep, hij zuchte en ging naast haar zitte'' het is okay.. ik moet toegeven dat ik een emotieloze zak ben'' Hope glimlachte echt voor het eerst weer is tegen iemand, ze stond op en maakte een paar kunstjes. Wat ga je juist doen als je hem vind?" Hope keek even naar beneden en dacht na'' weetje ik zouw het niet weten, mijn doel was om alle moordenaars uiteroeien, en dan hem.....'' Hope ging anders zitte '' en naar de lucht

-XD-

Elena zucht: "Je gaat er nooit levend vanaf komen, jij hoort geen moordenaar te zijn." Ze gong terug tegen de muur zitten en keek hem aan. "Dat je een emotieloze zak bent kan je wel helpen, maar ookal vindt je de moordenaar van je zusje. Je zou hem nooit aankunnen." Ze pakte een van haar pistolen vast en liet die ronddraaien aan haar vinger. Die pistolen had ze van een vriendin gekregen. De dag erna werd ze vermoord door een man die Elena op haar beurt vermoord had. Ze neuriede een liedje terwijl ze voor zich uit keek, het lijk negerend. Ze dacht even aan haar leven voor haar ouders vermoord waren. Alles zag er toen zo rooskleurig uit, maar was in enkele seconden uit elkaar geknapt. Even zuchtte ze en liepen er een paar tranen over haar wangen. "Wil je je vader niet gaan zoeken?"'Vroeg ze zacht een de jongen en liet de tranen gewoon lopen.

[ kort en flut]

"Je gaat er nooit levend vanaf komen, jij hoort geen moordenaar te zijn." zei ze zacht tegen hem''"Dat je een emotieloze zak bent kan je wel helpen, maar ookal vindt je de moordenaar van je zusje. Je zou hem nooit aankunnen."Hope keek naar de handboeien''ik train'' zei Hope''ik train,door mensen te vermoorden, en als ik snel,sterk,en weet hoe je iemand zo snel mogelijk vermoord ga ik hem op zoeken,'' Hope stond op en ging klooien met de handboeien,en vloekte zachjes. Hope keek naar haar been''sorry daar voor'' Hope wees naar haar been en pakte wat verband uit zijn achterzak voor het geval dat, hij hurkte bij haar neer en deed met een hand veel moeite om het verband om haar been. Na een tijdje was hij klaar, Hope zuchte''he he klaar''. Hope stond weer op en pakte zijn pistool en schoot op de handboeien'' sorry hoor maar die handboeien beginnen me te irriteren, Hope ging weer tegen de muur zitte en keek naar het pistool in zijn handen.Hope hoorde haar zuchte en zag dat er een paar tranen over haar wangen liepen''Wil je je vader niet gaan zoeken?" zei ze zacht, Hope keek even verbaasd naar haar maar verbeterde zich snel'' mijn vader was een goeie moordenaar, een van de beste'' zei hij zacht en keek de andere kant op.



-nee hoor ^^beter dan die van mij^^-

Elena schrok toen Hope een verband rond haar been deed. ''sorry daar voor'' Ze wikkelde het verband terug van haar been af, haalde met moeite de kogel eruit en wIkkelde het verband terug. "Ik ben het gewoon," Zei ze schouderophalend. Ze grinnikte toen Hope de handboeien los schoot. "Ik heb er reserve." Ze klopte op haar heupzakje. "Wat was zijn naam, misschien ben ik hem al tegengekomen." Haar stem klonk zacht terwijl ze Hope aankeek. Ze wist niet hoe het voelde om een vader te hebben die om je geeft. Elena trok haar knieën op en sloeg haar armen eromheen. Ze sloot haar ogen zodat het leek alsof ze sliep, maar haar oren waren gespitst en ze luisterde naar Hope hartslag en naar de geluiden om haar heen. Ze dacht aan haar ouders en haar beste vriend. Misschien kon ze nog iets van haar leven maken.

[kort en flut]

"Ik heb er reserve'' Hope grinnekte en ging weer zitte "Wat was zijn naam, misschien ben ik hem al tegengekomen." Hope keek naar beneden'' zijn naam was...,Ren Striker.'' zei hij zacht terwijl hij naar zijn bebloede (gele/bruine) vest keek . Zijn blonde haren gingen lanzaam een voor een met de wind mee, hij deed zijn pistool weer trug in een speciaal zakje en keek naar Elena''heb jij familie?'' vroeg hij vragend terwijl het zachjes ging regenen, Hope was best wel eenzaam de eerst paar weken toen Kaori vermoord was maar nu was hij er aan gewend, en had volgens hem geen familie nodig. Hij leefde alleen en dat zouw voor altijd blijven. lanzaam drupte er een paar regen druppels van zijn haar af op de grond.



-insiratie looooooz-TT-TT-