A cute killer.

Rustig liep het jonge meisje rond. Haar rode ogen keken emotieloos rond. Zo verkende ze het gebied waar ze liep. Ze had een soort kleedje aan, knalrood was het. Haar bruine haren hingen over haar schouders. Ze glimlachtte even. Niet lief ofzo maar eerder als een moordenaar. Een moordende glimlach kon je het noemen. Rustig liep ze naar de speeltuin die er verlaten bij lag. Het was donker, middernacht. Dan ging het meisje vaak op pad. Haar gedachten altijd op de dingen van het verleden. Dan pas werd ze kwaad en moordend, perfect was het. Ze liep verder, stap voor stap. Haar ogen op een schommel gericht. Rustig ging ze erop zitten en schommelde ze heen en weer. Haar blik strak naar voren gericht. Vaak knipperde ze gewoon niet met haar ogen als ze haar concentreerde. Ze toonde verder geen emotie terwijl ze verder schommelde. Het was donker en de maan scheen op haar. Eng als je het van ver zag. "Lalalalala" klonk het. Haar stem was anders dan een normale stem. Het gaf je een eng gevoel. Opnieuw klonk hetzelfde. "Lalalalala." Het meisje schommelde terwijl ze dat vaker zong. Het gezang -nouja enge gezang- was erg ver te horen. Andere moordenaar of zelfs detectives konden al raden wat voor iemand er nu zong. Rustig deed ze verder, stil wachtend op een prooi.

Met zwarte kleding aan en zijn uitrusting op zijn rug waren zachte voetstappen te horen. Althans horen, je hoorde ze niet eens als je druk bezig was met wat anders. Hij had de opdracht gekregen van een investigator om een persoon te arresteren en het betaalde nog goed ook. Yuri's ogen keken over het speeltuintje. Hij stond in de schaduw van een boom en door zijn zwarte kleding haast onzichtbaar. Hij keek naar het meisje dat er stond. Hij haalde een papiertje uit zijn zak en vouwde het open. Het was haar. Hij moest haar hebben. Hij keek naar de huizen. Er moest een manier zijn om er op te komen. Maar dat was niet makkelijk omdat ze zo ver van elkaar stonden. Yuri hield zich echter toch niet tegen daardoor en rende geruisloos richting een huis. Keek naar de waterpijp die er hing. Greep hem vast en klom omhoog. Sprong op de overdak waar de auto onder stond en klom het dak op. Daar zette hij zich neer. Hij pakte zijn snipergeweer. Rustig ging hij door zijn knieën en liet het geweer er op rusten. Hij bracht zijn oog naar het vizier en keek er door. Ze zat op de schommel en de kille zang bezorg hem rillingen. Toch richtte hij op haar been. Ze was een meisje, maar schijn kon bedriegen.

Het jonge meisje schommelde rustig verder. Haar ogen strak naar voren gericht. Ze knipperde niet en haar ogen leken wel leeg. Ze glimlachtte even nep en merktte uit haar ooghoeken een jongen op. Ze snoof en schommelde rustig verder. "Lalalalala" zong ze opnieuw maar deze keer nog erger en killer. Ze volgde zijn bewegen maar keek niet naar hem. Dat zou alleen maar opvallen. Ze grinnikte even en zong verder. "Lalalalalala." klonk het weer. Het gezang klonk over de hele speeltuin. Ze zag dat hij ergens opklom en zag iets blinken. Ze grinnikte eng en draaide haar hoofd. Het ging traag en ze keek hem aan. Alsof ze een soort pop was. Ze grijnsde vals en bleef schommelen terwijl ze naar hem keek. Haar rode ogen flitsten op in het licht. Ze grinnikte weer en wachtte af. Hij richtte het pistool op haar en dat was best grappig. Ze kon goed horen en kon ook makkelijk horen wanneer hij de trekker over zou halen. Ze was dan ook erg snel. Ze wachtte kalm af terwijl ze bleef schommelen en hem bleef aanstaren.

Yuri hield een oog gesloten. Hij zag haar hoofd net niet. Even checkte hij de omgeving af. Niemand te zien. Rustig controleerde hij de demper. Daarna keek hij weer naar het meisje. Hij slikte. Ze keek recht naar hem. Maar het vreemde was. Ze bleef zitten. Het schommelen was lastig. Ze was immers aan het bewegen. Yuri richtte opnieuw. Met vaste hand hield hij het geweer stil en keek hij. Timing was perfecht. "1...2...3..." mompelde hij. "1...2...3..." mompelde hij opnieuw. "1...2...3..." checkte hij voor de laatste keer. Geen versnellingen geen vertragingen. Constante beweging. Dit kon nog makkelijker worden. Hij legde zijn vinger op de trekker. Telde opnieuw zacht in zichzelf. En op dat moment haalde hij de trekker over. Een lichte klik was te horen. De demper zorgde dat de omgeving er niets van hoorde. Als het goed was zou de kogel in haar onderbeen terecht komen. In de spier. Dan zou ze er van kunnen genezen, niet sterven. En kon hij haar inrekenen.

Het meisje bleef hem strak aankijken met haar rode ogen. Ze grinnikte even en keek rustig naar hem. Een valse grijns sierde haar lippen toen ze de klik hoorde. Met een grote sprong sprong ze supersnel van de schommel af. Ze landde en zette haar hand op de grond. Ze keek weer naar hem en grijnsde vals. "Pak maar een nieuwe kogel lekkertje" mompelde ze vals. Ze ging rechtop staan en rende meteen naar het huis. Ze sprong op de muur en klom omhoog. Ze stond al snel op het dak en keek dreigend naar de jongen. Ze liep steeds dichter en keek erg vals. Ze grijnsde en pakte een mes. Er hing nog vers bloed aan. Ze stopte en liet haar tong eens over het mes glijden. Ze proefde het heerlijke bloed en keek vals naar de jongen. Een nieuwe prooi. Ze snoof even en keek hem kalm aan. Ze was heel nieuwsgierig naar zijn reactie. Bang? Of denkend dat hij haar wat kon doen? Ze zette nog een paar stapje dichter en langzaamaan hief ze haar hand hoog de lucht in. Ze grijnsde vals en keek hem recht aan met haar enge kille lege ogen.

Yuri zijn ogen keken strak naar het meisje die de kogel wist te ontwijken. "Onmogelijk" was het enige wat hij uitbracht. Hij stond overeind toen hij naar het huis zag rennen. Zelf draaide hij zijn sniper op zijn rug en grijnsde licht. Hij zelf zag dat ze een mes pakte. Hij merkte vers bloed. Niet dat het hem wat deed. Hij zelf keek haar aan. Het huis had nog een verhoging. Hij rende op haar af. Sprong naar die verhoging en zette zich af zodat hij over haar heen kwam. Daar landde hij achter haar. Pakte een geweer en zette deze vlak voor haar schouder. "Je bent alles behalve menselijk. Een kind van 10 jaar is onmogelijk in staat om een kogel te ontwijken.." siste hij. Hij schoot in haar schouder. Deze was bij geen mogelijkheid te ontwijken. Hij zelf keek haar kil aan en richte zijn geweer op haar.

Vitani snoof en keek de jongen strak aan. Ze knipperde niet en gromde even. Ze keek de hele tijd naar hem en zag dat hij aankwam lopen. Ze bleef staan en zag dat hij over haar heen sprong. Ze rolde met haar ogen en wilde haar omdraaien. Ze voelde zijn geweer tegen haar schouder en bleef kalm staan. Ze staarde voor haar uit en grijnsde lichtjes. Ze luisterde naar de woorden. "Liefje toch. Je moet goed nadenken, tellen en goed luisteren en dan kan je dat" zei haar kille enge stem. Ze hoorde al snel de klik en wist het al. Ze voelde hoe de kogel haar schouder doorboorde. Ze kneep even haar ogen dicht en snoof. Meteen draaide ze haar om en keek de jongen dreigend aan. Bloed liep over haar schouder en drupte op de grond. Opeens stak ze het mes in haar eigen schouder en haalde de kogel eruit. De wonde prikte harder maar ze beet op haar tanden. Ze had nu ook de wonde iets groter gemaakt maar dat maakte haar even niets uit. Ze snoof en keek kil naar de jongen.

Yuri zijn ogen keken naar het meisje. "Wat jammer dat een meisje zoals jij een killer bent. Je had zo van je leven kunnen genieten..." mompelde hij kalm. Hij grijnsde licht. Hij merkte dat ze het mes in haar schouder stak. Ze ging de kogel er dus uit halen. Yuri schudde zijn hoofd en stak zijn geweer weg. Hij was getraind en een mes was niet echt iets wat hem tegenhield. Yuri grijnsde wat minder. "Je kan me zomaar niet aan. Kijk naar jou leeftijd en die van mij. En bovendien heb ik ervaring met ongure types als jou." zei hij kalm en beheerst. Hij wist waar hij mee bezig was en zomaar zou ze hem niet aan kunnen vallen. Yuri keek haar aan terwijl ze de kogel er uit probeerde te vissen. "Wees blij dat ik je nog niet vermoord had..." zei hij zacht maar toch met een angstig kalme ondertoon.

Vitani keek de jongen aan en hoorde wat hij zei. "Bemoei je toch niet met mijn leven" siste de kille stem. Ze keek hem dreigend aan en snoof. Ze keek hem strak aan zonder te knipperen zoals altijd. Hij hoorde wat hij verder zei en rolde met haar ogen. "Wat interesseerd me dat" zei haar valse stem en ze grijnsde even. Ze wilde bloed zien, bloed proeven. Vers bloed. Even gleed haar blik over zijn lichaam. Heerlijk bloed dat er doorstroomde. Vitani snoof en negeerde wat hij zei. Ze keek naar de kogel die op de grond viel en raapte hem op. Ze likte het bloed er af en grijnsde. Heerlijk, haar eigen bloed. Ze liet de kogel vallen en keek weer naar de jongen. Haar rode ogen stonden kil en leeg. Ook was het eng dat ze bijna niet knipperde. Maar zij vond het juist grappig.

Yuri sloot kort zijn ogen en schudde zijn hoofd. "Oh wat heb ik dat vaak gehoord..." zei hij kalm. "Toch zal ik je mee moeten nemen..." zei hij kalm. Hij pakte twee handboeien en greep haar hand stevig vast. Iets waar zij zich onmogelijk uit moest kunnen komen. Klikte het boei vast en draaide haar hand op haar rug. Echter werd de tweede lastiger. Hier zat immers het mes in. Hij pakte haar andere pols vast en draaide deze op haar rug. Echter deed hij wat voorzichtiger aangezien hij de mes niet graag in hem had. Rustig klikte hij de handboeien vast en keek naar Vitani. "Je bent hierbij gearresteerd..." mompelde hij kalm en pakte haar hand vast. Kneep wat ruw in haar pols om haar hand te laten openen zodat ze het mes zou laten vallen.

Vitani keek de jongen dreigend aan en snoof even. Ze hoorde dan de woorden en voelde hoe hij zijn hand stevig vastpakte. Ze gromde en trok hard tegen maar hij was natuurlijk groter en ouder. Ze hief meteen haar andere hand omhoog voor het mes maar het was lastig toen hij zijn ene arm op haar rug draaide. Ze begon tegen de trekken en voelde haar andere hand ook die vastgeklikt werd met de boeien. Ze snoof en hield het mes stevig vast. Woede stroomde door haar lichaam. Ze voelde hoe hij hard kneep in haar pols en ze opende haar hand na een tijdje. Ze keek naar het mes dat op de grond viel en keek dan meteen naar de jongen. Ze gromde geirriteerd en spuwde opeens op hem. Ze grijnsde lichtjes en gaf daarna een trap maar al snel lag ze op de grond. Evenwicht was moeilijk voor haar. Ze begon nog wat te trappen en op te staan maar het was veel te moeilijk met die handboeien!

Yuri keek naar het meisje en zuchtte even. Wat was het moeilijk. Ze bleef een kind. Yuri merkte dat ze richting hem trapte en deze raakte zijn scheenbeen. Yuri zakte door zijn knieën. Een fout aangezien door de trappen die ze bleef uitvoeren hij er nog een kreeg tegen zijn schouder. Yuri gleed van het dak af richting de dakgoot. Hij ving zich nog op en klom weer omhoog. Hij wreef even over zijn schouder maar liep daarna met een kleine boog om Vitani heen. Hij pakte de ketting van de boeien beet en trok haar omhoog. Daarna pakte hij haar bij haar kleding. Trok haar mee. Wist met haar naar beneden te komen en duwde haar daarne verder op de straat. "Best zielig, een volwassen iemand die een meisje moet arresteren..." zei hij kalm en verder niet meer op Vitani lettend.